Zakken
De selectieve afvalinzameling in Antwerpen is een succesverhaal. Het restafval is gezakt van meer dan 500 kilo per inwoner naar 158 kilo per inwoner per jaar nu. Antwerpen hoort tegenwoordig tot de besten van de klas in Vlaanderen !
Het sluikstorten blijft echter een groot probleem. Eén van de oorzaken daarvoor is de prijs van de vuilniszakken.
En niemand begrijpt echt waarom je moet betalen voor de vuilniszakken én voor de gewone huisvuilbelasting (die nu vestigingstaks wordt genoemd).
Ik heb daarom woensdag op de districtsraad voorgesteld om in ruil voor de vestigingstaks vuilniszakken te geven. De vestigingstaks wordt door alle Antwerpenaren betaald, en bedraagt ongeveer 25 euro voor een gezin en 12,5 euro voor alleenstaanden. Elk gezin zou dus per jaar 33 witte zakken gratis krijgen, alleenstaanden 16.
Als je meer afval wil buiten zetten, moet je wel extra zakken aankopen. Er blijft dus een stimulans om restafval te vermijden.
Ook wie nu vrijgesteld is van vestigingstaks, moet de zakken krijgen (het gaat dan om WIGW?ers en OCMW-steuntrekkers). Zo schaffen we een belasting op een slimme manier af, want we krijgen er properder straten voor in de plaats.
De uiteindelijke beslissing over dit voorstel ligt bij de gemeenteraad, niet de districtsraad. Maar de districtsraad kan dit wel als advies geven aan het stadsbestuur, als het voldoende duidelijk is dat er een plaatselijk belang speelt. Dat was dan ook mijn punt. We hebben in Berchem wel degelijk een probleem met sluikstort.
Zo hebben we vorige maand -op voorstel van de Groene schepen- de aankoop van bloemmanden goedgekeurd voor de winkelstraten, als steun voor de plaatselijke middenstand. Het effect van die manden, en dus de investering ervoor, gaat echter voor een stuk teniet doordat er onder die bloemen wordt gesluikstort.
We hebben uiteindelijk niet over het voorstel gestemd. Voor de andere meerderheidspartijen was het niet plaatselijk genoeg. ¶ 00:42 -Stuur een mailtje !
-
Het sluikstorten blijft echter een groot probleem. Eén van de oorzaken daarvoor is de prijs van de vuilniszakken.
En niemand begrijpt echt waarom je moet betalen voor de vuilniszakken én voor de gewone huisvuilbelasting (die nu vestigingstaks wordt genoemd).
Ik heb daarom woensdag op de districtsraad voorgesteld om in ruil voor de vestigingstaks vuilniszakken te geven. De vestigingstaks wordt door alle Antwerpenaren betaald, en bedraagt ongeveer 25 euro voor een gezin en 12,5 euro voor alleenstaanden. Elk gezin zou dus per jaar 33 witte zakken gratis krijgen, alleenstaanden 16.
Als je meer afval wil buiten zetten, moet je wel extra zakken aankopen. Er blijft dus een stimulans om restafval te vermijden.
Ook wie nu vrijgesteld is van vestigingstaks, moet de zakken krijgen (het gaat dan om WIGW?ers en OCMW-steuntrekkers). Zo schaffen we een belasting op een slimme manier af, want we krijgen er properder straten voor in de plaats.
De uiteindelijke beslissing over dit voorstel ligt bij de gemeenteraad, niet de districtsraad. Maar de districtsraad kan dit wel als advies geven aan het stadsbestuur, als het voldoende duidelijk is dat er een plaatselijk belang speelt. Dat was dan ook mijn punt. We hebben in Berchem wel degelijk een probleem met sluikstort.
Zo hebben we vorige maand -op voorstel van de Groene schepen- de aankoop van bloemmanden goedgekeurd voor de winkelstraten, als steun voor de plaatselijke middenstand. Het effect van die manden, en dus de investering ervoor, gaat echter voor een stuk teniet doordat er onder die bloemen wordt gesluikstort.
We hebben uiteindelijk niet over het voorstel gestemd. Voor de andere meerderheidspartijen was het niet plaatselijk genoeg. ¶ 00:42 -
Reacties :
Tja, je kan ervoor zijn, maar wat met de mensen die zelfs die 16 of 33 zakken niet opgebruiken?
# gepost door 
: vrijdag, maart 18, 2005 6:14:00 p.m.
: vrijdag, maart 18, 2005 6:14:00 p.m.
16 zakken per persoon per jaar, dat is één zak om de vier weken (iets minder). Zijn er echt mensen die daar in slagen ? Alhoewel, ons gezin van vier zet één zak per week buiten, dus gemiddeld komen we daar inderdaad aan.
Nu, het voorstel is breder dan dat. Het hoeven bijvoorbeeld niet allemaal witte zakken te zijn. We kunnen ook een gezin twintig witte zakken geven, en de rest omrekenen naar blauwe en groene.
In elk geval, de praktische modaliteiten moeten maar bestudeerd worden door de kenners terzake.
Nu, het voorstel is breder dan dat. Het hoeven bijvoorbeeld niet allemaal witte zakken te zijn. We kunnen ook een gezin twintig witte zakken geven, en de rest omrekenen naar blauwe en groene.
In elk geval, de praktische modaliteiten moeten maar bestudeerd worden door de kenners terzake.
