Een gat van 22 miljoen
Burgemeester Janssens kwam op ATV een babbel doen over "het gat van 22 miljoen". Voor zover ik het nu begrijp, is er weer gigantisch geblunderd in de communicatie. Half Vlaanderen is er nu bijna van overtuigd dat er voor 22.000.000 EUR gefraudeerd is. Terwijl het over een boekhoudkundig probleem gaat. (Op zich ook niet te onderschatten, natuurlijk.)
Wat ik er van begrijp :
De ziekenhuizen van het Antwerpse OCMW hebben altijd een boekhouding gehad die los stond van het OCMW zelf : het OCMW had zijn boekhouding, de ziekenhuizen de hunne. Dat is positief : op die manier kan je vrij eenvoudig de werkelijke kost van zo’n ziekenhuis bepalen.
Dat heeft echter tot gevolg, dat als zo’n ziekenhuis voor rekening van het OCMW iemand behandelt, dat het ziekenhuis ook een factuur stuurt aan het OCMW.
Wat is er nu jarenlang gebeurd ? Die rekeningen zijn bij de ziekenhuizen -zoals het hoort- in de boekhouding ingeschreven als ‘te ontvangen factuur’, maar bij het OCMW heeft men ze niet geboekt als ‘te betalen factuur’. Wat eigenlijk had gemoeten. Dat is wat de doorlichting van Ernst & Young aan het licht heeft gebracht : het OCMW moet nog voor 22 miljoen euro aan ‘te betalen facturen’ inschrijven in de boekhouding. En ze daadwerkelijk betalen aan Zina, de nieuwe ziekenhuizen-vzw. Niks fraude natuurlijk, wel een gigantische blunder.
Een blunder die niet had mogen voorkomen. En dat is nu het belangrijkste -en politieke- probleem. Iemand die geen ervaring heeft met de boekhouding van lokale besturen vraagt zich nu onmiddellijk af hoe zoiets in ’s hemelsnaam mogelijk is. Iemand die wél ervaring heeft met de boekhouding van lokale besturen is verbaasd dat het niet eerder gebeurd is. Want tot voor een paar jaar had geen enkele gemeente, ook niet de grote steden, een echte boekhouding. Dat was wettelijk zelfs niet toegestaan. Tot voor een paar jaar werd er bij de gemeenten en OCMW’s gewerkt met een simpele kasboekhouding : inkomsten en uitgaven. Maar een balans ? Activa en passiva ? Consolidatie van deelboekhoudingen ? Nooit van gehoord.
Tot voor een paar jaar. Zo stilaan geraakt de boel nu wat opgekuist. Met de put van 22 miljoen tot gevolg. ¶ 21:26 -Stuur een mailtje !
-
Wat ik er van begrijp :
De ziekenhuizen van het Antwerpse OCMW hebben altijd een boekhouding gehad die los stond van het OCMW zelf : het OCMW had zijn boekhouding, de ziekenhuizen de hunne. Dat is positief : op die manier kan je vrij eenvoudig de werkelijke kost van zo’n ziekenhuis bepalen.
Dat heeft echter tot gevolg, dat als zo’n ziekenhuis voor rekening van het OCMW iemand behandelt, dat het ziekenhuis ook een factuur stuurt aan het OCMW.
Wat is er nu jarenlang gebeurd ? Die rekeningen zijn bij de ziekenhuizen -zoals het hoort- in de boekhouding ingeschreven als ‘te ontvangen factuur’, maar bij het OCMW heeft men ze niet geboekt als ‘te betalen factuur’. Wat eigenlijk had gemoeten. Dat is wat de doorlichting van Ernst & Young aan het licht heeft gebracht : het OCMW moet nog voor 22 miljoen euro aan ‘te betalen facturen’ inschrijven in de boekhouding. En ze daadwerkelijk betalen aan Zina, de nieuwe ziekenhuizen-vzw. Niks fraude natuurlijk, wel een gigantische blunder.
Een blunder die niet had mogen voorkomen. En dat is nu het belangrijkste -en politieke- probleem. Iemand die geen ervaring heeft met de boekhouding van lokale besturen vraagt zich nu onmiddellijk af hoe zoiets in ’s hemelsnaam mogelijk is. Iemand die wél ervaring heeft met de boekhouding van lokale besturen is verbaasd dat het niet eerder gebeurd is. Want tot voor een paar jaar had geen enkele gemeente, ook niet de grote steden, een echte boekhouding. Dat was wettelijk zelfs niet toegestaan. Tot voor een paar jaar werd er bij de gemeenten en OCMW’s gewerkt met een simpele kasboekhouding : inkomsten en uitgaven. Maar een balans ? Activa en passiva ? Consolidatie van deelboekhoudingen ? Nooit van gehoord.
Tot voor een paar jaar. Zo stilaan geraakt de boel nu wat opgekuist. Met de put van 22 miljoen tot gevolg. ¶ 21:26 -
