Sharia
In de Morgen vandaag een artikel ("Canadese moslims tasten grenzen liberale traditie af") over fundamentalistische moslims die in Ontario, Canada, de sharia willen invoeren, de islamitische wet. In Ontario is het blijkbaar mogelijk dat een religieuze rechter uitspraken doet in burgerlijke zaken. Dit gebeurt al binnen joodse en christelijke groepen. De voorwaarde is dat alle betrokkenen akkoord zijn. Zij kunnen ook in beroep gaan bij de gewone rechtbank.
In feite is dit een uitbreiding van wat ook bij ons bekend is als arbitrage.
En in feite zal het neerkomen op het officialiseren van wat vaak informeel al gebeurt. Dat is dan ook zowat de enige reden waarom ik dergelijk voorstel tot op zekere hoogte zou steunen : als je religieuze (of andere) regels wil toepassen, dan moet dat gebeuren op een correcte manier, zodat niemand het slachtoffer wordt van oplichting onder een religieus voorwendsel. Daarom is het ook belangrijk dat altijd in beroep kan gegaan worden bij een officiële rechtbank, die de toepassing van de religieuze regels kan toetsen.
De vraag is : waar leg je de grens ? In het artikel wordt al aangegeven dat de extremen ontoelaatbaar zijn. We hebben het dan over bijvoorbeeld het afhakken van handen bij overspel en dergelijke.
Maar kunnen we bijvoorbeeld wél toelaten dat er een onderscheid wordt gemaakt tussen de seksen ? Want dat zou wel mogelijk zijn : dat jongens bijvoorbeeld meer zouden kunnen erven dan meisjes. Persoonlijk vind ik dat niet kunnen.
Een argument is dan dat alle betrokkenen akkoord moeten zijn. En als een vrouw het er mee eens is gediscrimineerd te worden, op religieuze gronden, waarom zou de burgerlijke maatschappij daar dan een stokje voor willen steken ? Omdat bijvoorbeeld heel wat nieuwkomers totaal niet op de hoogte zijn van hun rechten, en dus in de praktijk niet in staat zijn om een weloverwogen beslissing te nemen. Het besluit om in te stemmen met dergelijke arbitrage is dan een "impaired decision".
Het (beperkt) toelaten van de sharia in onze westerse maatschappij gaat voor mij met andere woorden een stap te ver. Het risico is te groot dat er misbruik van wordt gemaakt. ¶ 17:18 -Stuur een mailtje !
-
In feite is dit een uitbreiding van wat ook bij ons bekend is als arbitrage.
En in feite zal het neerkomen op het officialiseren van wat vaak informeel al gebeurt. Dat is dan ook zowat de enige reden waarom ik dergelijk voorstel tot op zekere hoogte zou steunen : als je religieuze (of andere) regels wil toepassen, dan moet dat gebeuren op een correcte manier, zodat niemand het slachtoffer wordt van oplichting onder een religieus voorwendsel. Daarom is het ook belangrijk dat altijd in beroep kan gegaan worden bij een officiële rechtbank, die de toepassing van de religieuze regels kan toetsen.
De vraag is : waar leg je de grens ? In het artikel wordt al aangegeven dat de extremen ontoelaatbaar zijn. We hebben het dan over bijvoorbeeld het afhakken van handen bij overspel en dergelijke.
Maar kunnen we bijvoorbeeld wél toelaten dat er een onderscheid wordt gemaakt tussen de seksen ? Want dat zou wel mogelijk zijn : dat jongens bijvoorbeeld meer zouden kunnen erven dan meisjes. Persoonlijk vind ik dat niet kunnen.
Een argument is dan dat alle betrokkenen akkoord moeten zijn. En als een vrouw het er mee eens is gediscrimineerd te worden, op religieuze gronden, waarom zou de burgerlijke maatschappij daar dan een stokje voor willen steken ? Omdat bijvoorbeeld heel wat nieuwkomers totaal niet op de hoogte zijn van hun rechten, en dus in de praktijk niet in staat zijn om een weloverwogen beslissing te nemen. Het besluit om in te stemmen met dergelijke arbitrage is dan een "impaired decision".
Het (beperkt) toelaten van de sharia in onze westerse maatschappij gaat voor mij met andere woorden een stap te ver. Het risico is te groot dat er misbruik van wordt gemaakt. ¶ 17:18 -
