Al Jazeera op de kabel
Met de gebeurtenissen in Afghanistan hoorden we opeens nogal veel over Al Jazeera, de "Arabische CNN". Ik denk niet dat veel West-Europeanen op de hoogte waren van het bestaan van deze zender.
Ik vraag me af of de Vlaamse allochtonen van Marokkaanse afkomst erbij gebaat zouden zijn om Al Jazeera op de kabel te zetten.
Ik zie daar drie goede redenen voor :
4 Iedereen heeft recht op informatie op kwalitatief hoog niveau, ook de allochtonen. Als dat kan tegen een redelijke kostprijs, vind ik dat onze samenleving dit moet doen.
4 Het is belangrijk dat onze overheid duidelijk maakt dat de huidige oorlog in Afghanistan voor ons geen oorlog tegen de islam is. Al Jazeera op de kabel plaatsen zou een symbolische politieke daad kunnen zijn die dat duidelijk maakt.
4 Een tiental jaar geleden is er een studie uitgevoerd naar de invloed van de invoering van de RAI, de Italiaanse staatsomroep, op de Limburgse kabel. Dit bleek een zeer integratie-bevorderende invloed gehad te hebben. Veel Italiaanse migranten waren van boeren- of arbeidersafkomst, en waren na hun vertrek uit Italië, 30-40 jaar eerder, blijven steken in hun toen geldende waarden- en normenpatroon. Door het bekijken van de RAI kregen zij door dat hun geboorteland inmiddels ook gemoderniseerd was, en dat het verschil tussen Italië en België niet zo groot was. Ik had begrepen dat de situatie bij de Marokkaanse (en in mindere mate Turkse) Belgen vergelijkbaar was.
Oktober 2001 ¶ 15:27 -Stuur een mailtje !
-
Ik vraag me af of de Vlaamse allochtonen van Marokkaanse afkomst erbij gebaat zouden zijn om Al Jazeera op de kabel te zetten.
Ik zie daar drie goede redenen voor :
4 Iedereen heeft recht op informatie op kwalitatief hoog niveau, ook de allochtonen. Als dat kan tegen een redelijke kostprijs, vind ik dat onze samenleving dit moet doen.
4 Het is belangrijk dat onze overheid duidelijk maakt dat de huidige oorlog in Afghanistan voor ons geen oorlog tegen de islam is. Al Jazeera op de kabel plaatsen zou een symbolische politieke daad kunnen zijn die dat duidelijk maakt.
4 Een tiental jaar geleden is er een studie uitgevoerd naar de invloed van de invoering van de RAI, de Italiaanse staatsomroep, op de Limburgse kabel. Dit bleek een zeer integratie-bevorderende invloed gehad te hebben. Veel Italiaanse migranten waren van boeren- of arbeidersafkomst, en waren na hun vertrek uit Italië, 30-40 jaar eerder, blijven steken in hun toen geldende waarden- en normenpatroon. Door het bekijken van de RAI kregen zij door dat hun geboorteland inmiddels ook gemoderniseerd was, en dat het verschil tussen Italië en België niet zo groot was. Ik had begrepen dat de situatie bij de Marokkaanse (en in mindere mate Turkse) Belgen vergelijkbaar was.
Oktober 2001 ¶ 15:27 -
Tussenkomst over ontwikkelingssamenwerking in de raad van oktober 2001
De Agalev-fractie is verheugd dat de eerlijke wereldhandel en de internationale samenwerking zo hoog op de politieke agenda staat in ons district. En met de ophanden zijnde jaarlijkse campagne van 11.11.11 lijkt er ons geen beter moment geschikt om hierover een structurele beslissing te nemen.
We zijn echter niet helemaal tevreden met het voorliggende voorstel.
Als we het bestuursakkoord van ons district uitvoeren, zullen wij op termijn 0,7 % van onze begroting besteden aan internationale samenwerking. Wij gingen er dan ook van uit dat dit engagement -zeker wat de gewone dienst betreft- zou blijken uit de rekening over 2001, die in de raad van februari of maart zal besproken worden.
Maar ook wat de buitengewone dienst betreft zijn we het niet eens met de bewering dat de bevoegdheden van het district het moeilijk maken om dit voornemen waar te maken.
Als we de begroting van 2002 als voorbeeld nemen, dan is 0,7 % daarvan ongeveer 400.000 BEF. En als we nu zien dat enkel op de verschillende begrotingsposten 'receptie- en representatiekosten' voor een totaal bedrag van 843.104 BEF is voorzien, dan begrijpen wij het probleem niet. Vooral niet als het bestuursakkoord bepaalt dat we pas op termijn de 0,7 % moeten halen.
Laat het duidelijk zijn dat het begrip 'internationale samenwerking' of 'eerlijke wereldhandel' voor ons niet mag vernauwd worden tot aankoop van wereldwinkelproducten of producten van eerlijke wereldhandel voor recepties, plechtigheden of vergaderingen. Het volledige beleid van het district moet uitgaan van het principe van duurzame ontwikkeling.
Voor een correcte uitvoering van het bestuursakkoord moet dan ook bij alle aankopen en aanbestedingen, waar mogelijk, het district voorrang geven aan producten die op een mens- en milieuvriendelijke, kortom, op een duurzame manier zijn geproduceerd.
Ook de leveranciers van het district moeten, binnen de regels van de wetgeving overheidsopdrachten, op een bewuste manier worden geselecteerd. Dit kan ondermeer door het opnemen van ethische criteria in alle aanbestedingen. In de praktijk betekent dit bijvoorbeeld dat de voorkeur wordt gegeven aan de plaatselijke middenstand, boven grootschalige grootwarenhuizen.
De voorbeeldfunctie die het district in dit kader moet opnemen, kan pas ten volle spelen als we ons beleid terzake ook kenbaar maken aan de bevolking.
En het lijkt me zeker geen luxe indien het district binnen de perken van onze begroting de plaatselijke derde-wereld-verenigingen daadwerkelijk ondersteunt. Deze ondersteuning moet in elk geval meer zijn dan een beslissing om zich voor te nemen actief te participeren. Waarom zou er ook niet gedacht worden over de oprichting van een derde-wereld-raad?
Ik zuig dit alles natuurlijk niet uit mijn duim. Ik verwijs bijvoorbeeld naar de standpunten van het ACW hierover, naar de meer dan 100 Vlaamse gemeenten die effectief wereldhandelsproducten afnemen, naar het plan van de federale regering inzake duurzame ontwikkeling, naar Agenda21, goedgekeurd door België, enzovoort. Of we kunnen kijken naar Mechelen, naar Essen, naar Sint-Niklaas, waar dezelfde principes goedgekeurd zijn.
Mijn fractie stelt dan ook voor om dit voorstel te verdagen, zodat het bureau de kans heeft een deugdelijk voorstel uit te werken.
oktober 2001 ¶ 15:20 -Stuur een mailtje !
-
We zijn echter niet helemaal tevreden met het voorliggende voorstel.
Als we het bestuursakkoord van ons district uitvoeren, zullen wij op termijn 0,7 % van onze begroting besteden aan internationale samenwerking. Wij gingen er dan ook van uit dat dit engagement -zeker wat de gewone dienst betreft- zou blijken uit de rekening over 2001, die in de raad van februari of maart zal besproken worden.
Maar ook wat de buitengewone dienst betreft zijn we het niet eens met de bewering dat de bevoegdheden van het district het moeilijk maken om dit voornemen waar te maken.
Als we de begroting van 2002 als voorbeeld nemen, dan is 0,7 % daarvan ongeveer 400.000 BEF. En als we nu zien dat enkel op de verschillende begrotingsposten 'receptie- en representatiekosten' voor een totaal bedrag van 843.104 BEF is voorzien, dan begrijpen wij het probleem niet. Vooral niet als het bestuursakkoord bepaalt dat we pas op termijn de 0,7 % moeten halen.
Laat het duidelijk zijn dat het begrip 'internationale samenwerking' of 'eerlijke wereldhandel' voor ons niet mag vernauwd worden tot aankoop van wereldwinkelproducten of producten van eerlijke wereldhandel voor recepties, plechtigheden of vergaderingen. Het volledige beleid van het district moet uitgaan van het principe van duurzame ontwikkeling.
Voor een correcte uitvoering van het bestuursakkoord moet dan ook bij alle aankopen en aanbestedingen, waar mogelijk, het district voorrang geven aan producten die op een mens- en milieuvriendelijke, kortom, op een duurzame manier zijn geproduceerd.
Ook de leveranciers van het district moeten, binnen de regels van de wetgeving overheidsopdrachten, op een bewuste manier worden geselecteerd. Dit kan ondermeer door het opnemen van ethische criteria in alle aanbestedingen. In de praktijk betekent dit bijvoorbeeld dat de voorkeur wordt gegeven aan de plaatselijke middenstand, boven grootschalige grootwarenhuizen.
De voorbeeldfunctie die het district in dit kader moet opnemen, kan pas ten volle spelen als we ons beleid terzake ook kenbaar maken aan de bevolking.
En het lijkt me zeker geen luxe indien het district binnen de perken van onze begroting de plaatselijke derde-wereld-verenigingen daadwerkelijk ondersteunt. Deze ondersteuning moet in elk geval meer zijn dan een beslissing om zich voor te nemen actief te participeren. Waarom zou er ook niet gedacht worden over de oprichting van een derde-wereld-raad?
Ik zuig dit alles natuurlijk niet uit mijn duim. Ik verwijs bijvoorbeeld naar de standpunten van het ACW hierover, naar de meer dan 100 Vlaamse gemeenten die effectief wereldhandelsproducten afnemen, naar het plan van de federale regering inzake duurzame ontwikkeling, naar Agenda21, goedgekeurd door België, enzovoort. Of we kunnen kijken naar Mechelen, naar Essen, naar Sint-Niklaas, waar dezelfde principes goedgekeurd zijn.
Mijn fractie stelt dan ook voor om dit voorstel te verdagen, zodat het bureau de kans heeft een deugdelijk voorstel uit te werken.
oktober 2001 ¶ 15:20 -
Interview met het Agalev-ledentijdschrift 'Antwerpen Groen'
1. Kun je jezelf even situeren ?
Ik ben lid geworden van Agalev eind 1993. Mieke heeft toen in een interview met De Morgen een oproep gedaan naar nieuwe leden, en ik voelde mij aangesproken. Ook al omdat toen het 'geitewollensokken'-imago van de partij wat begon te verdwijnen. Ik ben me toen beginnen inzetten in de partij, in Deurne en op stedelijk niveau (ik zat voor Deurne en later Berchem in de Politieke Raad, ik heb de website en de fractienieuwsbrief opgestart,...). In 2000 ben ik namens de regio Antwerpen lid geworden van de nationale Politieke Raad.
Ik heb mijn engagement in de partij sterk beperkt na de beslissing om op Antwerps niveau toe te treden tot de meerderheid. Ik zie nog altijd niet hoe de stad of de partij daar baat bij heeft.
2. Wat vindt je de sterkte van Agalev, wat zou je liever anders zien in de partij ?
De afstand tussen top en basis in Agalev is stukken kleiner dan bij de andere, traditionele partijen. Dat heeft als grote voordeel dat mensen op alle niveau's verantwoordelijkheid kunnen opnemen, zelf beslissingen kunnen nemen, en zich niet te veel hoeven in te passen in een hiërarchie. Het nadeel daarvan is het verspreid zitten van kennis en vaardigheden. Hoe vaak het warm water al niet opnieuw is uitgevonden in de partij... Wat kan je daaraan doen ? Misschien door de netwerk-vorming te bevorderen, informele communicatiekanalen... Waarom organiseren we niet om de zoveel weken een praatcafé, een feestje, discussieavonden...
3. Wat zijn je persoonlijke doelen in de districtsraad?
Ik wil een boom voor mijn voordeur. (lacht)
Ik vind de invoering van de rechtstreeks verkozen districtsraden een bijzonder boeiend experiment. De districten hebben eigen bevoegdheden, een eigen begroting, maar ze zijn voor de uitvoering van hun beleid voor een groot stuk afhankelijk van het stadsbestuur en de stedelijke diensten. Er is een enorm potentieel aan conflicten tussen de verschillende actoren - en dan bedoel ik het stadsbestuur, de verschillende districtsbesturen, en niet te vergeten de ambtenaren in de stedelijke diensten. Anderzijds heeft dit organisatiemodel ook de potentie om een openbaar bestuur 'nieuwe stijl' te creëren. Dat wil zeggen, een bestuur waar de politieke beslissingen op het correcte politieke niveau worden genomen, en de uitvoering gebeurt door een administratie, door ambtenaren die zelf geen politieke voorkeur laten spelen. Een mens mag dromen, nietwaar ? In elk geval, ik hoop dat mijn ervaring als ambtenaar hier een steentje toe kan bijdragen.
4. Denk je dat het districtsniveau de politiek dichter bij de mensen brengt en de mensen dichter bij de politiek ?
Ik ben er zeker van. In plaats van 55, zijn er nu bijna 300 aanspreekbare politici.
Om maar een voorbeeld te geven. In Berchem worden regelmatig hoorzittingen georganiseerd over de heraanleg van straten en pleinen. De buurtbewoners komen daar hun hart luchten tegen Martine Depestel, ons bureaulid voor openbare werken. Vroeger was zoiets niet mogelijk. Als burger kwam je gewoon niet in contact met de mensen die werkelijk de beslissingen namen.
Martine doet dat trouwens absoluut niet slecht.
5. Heb je d'er zin in ?
(grijns)
Ik zal me nu voor het eerst echt moeten bewijzen, hé. Het worden boeiende tijden.
Ik heb trouwens goede hoop in onze fractie. We zijn er opnieuw in geslaagd een sterke groep samen te stellen. Ik heb veel vertrouwen in Fons, Frederika en Martine. Wij vullen elkaar goed aan. Ze gaan nog van ons horen in Berchem.
Oktober 2001 ¶ 15:14 -Stuur een mailtje !
-
Ik ben lid geworden van Agalev eind 1993. Mieke heeft toen in een interview met De Morgen een oproep gedaan naar nieuwe leden, en ik voelde mij aangesproken. Ook al omdat toen het 'geitewollensokken'-imago van de partij wat begon te verdwijnen. Ik ben me toen beginnen inzetten in de partij, in Deurne en op stedelijk niveau (ik zat voor Deurne en later Berchem in de Politieke Raad, ik heb de website en de fractienieuwsbrief opgestart,...). In 2000 ben ik namens de regio Antwerpen lid geworden van de nationale Politieke Raad.
Ik heb mijn engagement in de partij sterk beperkt na de beslissing om op Antwerps niveau toe te treden tot de meerderheid. Ik zie nog altijd niet hoe de stad of de partij daar baat bij heeft.
2. Wat vindt je de sterkte van Agalev, wat zou je liever anders zien in de partij ?
De afstand tussen top en basis in Agalev is stukken kleiner dan bij de andere, traditionele partijen. Dat heeft als grote voordeel dat mensen op alle niveau's verantwoordelijkheid kunnen opnemen, zelf beslissingen kunnen nemen, en zich niet te veel hoeven in te passen in een hiërarchie. Het nadeel daarvan is het verspreid zitten van kennis en vaardigheden. Hoe vaak het warm water al niet opnieuw is uitgevonden in de partij... Wat kan je daaraan doen ? Misschien door de netwerk-vorming te bevorderen, informele communicatiekanalen... Waarom organiseren we niet om de zoveel weken een praatcafé, een feestje, discussieavonden...
3. Wat zijn je persoonlijke doelen in de districtsraad?
Ik wil een boom voor mijn voordeur. (lacht)
Ik vind de invoering van de rechtstreeks verkozen districtsraden een bijzonder boeiend experiment. De districten hebben eigen bevoegdheden, een eigen begroting, maar ze zijn voor de uitvoering van hun beleid voor een groot stuk afhankelijk van het stadsbestuur en de stedelijke diensten. Er is een enorm potentieel aan conflicten tussen de verschillende actoren - en dan bedoel ik het stadsbestuur, de verschillende districtsbesturen, en niet te vergeten de ambtenaren in de stedelijke diensten. Anderzijds heeft dit organisatiemodel ook de potentie om een openbaar bestuur 'nieuwe stijl' te creëren. Dat wil zeggen, een bestuur waar de politieke beslissingen op het correcte politieke niveau worden genomen, en de uitvoering gebeurt door een administratie, door ambtenaren die zelf geen politieke voorkeur laten spelen. Een mens mag dromen, nietwaar ? In elk geval, ik hoop dat mijn ervaring als ambtenaar hier een steentje toe kan bijdragen.
4. Denk je dat het districtsniveau de politiek dichter bij de mensen brengt en de mensen dichter bij de politiek ?
Ik ben er zeker van. In plaats van 55, zijn er nu bijna 300 aanspreekbare politici.
Om maar een voorbeeld te geven. In Berchem worden regelmatig hoorzittingen georganiseerd over de heraanleg van straten en pleinen. De buurtbewoners komen daar hun hart luchten tegen Martine Depestel, ons bureaulid voor openbare werken. Vroeger was zoiets niet mogelijk. Als burger kwam je gewoon niet in contact met de mensen die werkelijk de beslissingen namen.
Martine doet dat trouwens absoluut niet slecht.
5. Heb je d'er zin in ?
(grijns)
Ik zal me nu voor het eerst echt moeten bewijzen, hé. Het worden boeiende tijden.
Ik heb trouwens goede hoop in onze fractie. We zijn er opnieuw in geslaagd een sterke groep samen te stellen. Ik heb veel vertrouwen in Fons, Frederika en Martine. Wij vullen elkaar goed aan. Ze gaan nog van ons horen in Berchem.
Oktober 2001 ¶ 15:14 -
Al Jazeera op de kabel
Met de gebeurtenissen in Afghanistan hoorden we opeens nogal veel over Al Jazeera, de "Arabische CNN". Ik denk niet dat veel West-Europeanen op de hoogte waren van het bestaan van deze zender.
Ik vraag me af of de Vlaamse allochtonen van Marokkaanse afkomst erbij gebaat zouden zijn om Al Jazeera op de kabel te zetten.
Ik zie daar drie goede redenen voor :
4 Iedereen heeft recht op informatie op kwalitatief hoog niveau, ook de allochtonen. Als dat kan tegen een redelijke kostprijs, vind ik dat onze samenleving dit moet doen.
4 Het is belangrijk dat onze overheid duidelijk maakt dat de huidige oorlog in Afghanistan voor ons geen oorlog tegen de islam is. Al Jazeera op de kabel plaatsen zou een symbolische politieke daad kunnen zijn die dat duidelijk maakt.
4 Een tiental jaar geleden is er een studie uitgevoerd naar de invloed van de invoering van de RAI, de Italiaanse staatsomroep, op de Limburgse kabel. Dit bleek een zeer integratie-bevorderende invloed gehad te hebben. Veel Italiaanse migranten waren van boeren- of arbeidersafkomst, en waren na hun vertrek uit Italië, 30-40 jaar eerder, blijven steken in hun toen geldende waarden- en normenpatroon. Door het bekijken van de RAI kregen zij door dat hun geboorteland inmiddels ook gemoderniseerd was, en dat het verschil tussen Italië en België niet zo groot was. Ik had begrepen dat de situatie bij de Marokkaanse (en in mindere mate Turkse) Belgen vergelijkbaar was.
Oktober 2001
¶ 14:49 -Stuur een mailtje !
-
Ik vraag me af of de Vlaamse allochtonen van Marokkaanse afkomst erbij gebaat zouden zijn om Al Jazeera op de kabel te zetten.
Ik zie daar drie goede redenen voor :
4 Iedereen heeft recht op informatie op kwalitatief hoog niveau, ook de allochtonen. Als dat kan tegen een redelijke kostprijs, vind ik dat onze samenleving dit moet doen.
4 Het is belangrijk dat onze overheid duidelijk maakt dat de huidige oorlog in Afghanistan voor ons geen oorlog tegen de islam is. Al Jazeera op de kabel plaatsen zou een symbolische politieke daad kunnen zijn die dat duidelijk maakt.
4 Een tiental jaar geleden is er een studie uitgevoerd naar de invloed van de invoering van de RAI, de Italiaanse staatsomroep, op de Limburgse kabel. Dit bleek een zeer integratie-bevorderende invloed gehad te hebben. Veel Italiaanse migranten waren van boeren- of arbeidersafkomst, en waren na hun vertrek uit Italië, 30-40 jaar eerder, blijven steken in hun toen geldende waarden- en normenpatroon. Door het bekijken van de RAI kregen zij door dat hun geboorteland inmiddels ook gemoderniseerd was, en dat het verschil tussen Italië en België niet zo groot was. Ik had begrepen dat de situatie bij de Marokkaanse (en in mindere mate Turkse) Belgen vergelijkbaar was.
Oktober 2001
¶ 14:49 -
