Minder groei
Peter Tom Jones, een burgerlijk ingenieur milieukunde en doctor in de materiaalkunde, en post-doctoraal onderzoeker aan de KULeuven, pleit in een tribune in de Tijd van 7 september voor minder economische groei. Je kan de gepubliceerde tekst nalezen op Indymedia. De volledige tekst staat op de site van Attac.
Enkele citaten :
"Alleen met milieuvriendelijke spitstechnologie zullen we er niet komen. [...] Daarom moeten we tegelijkertijd een lans breken voor rationeel energieverbruik en verregaande energiematiging. Dat alles vereist ook een culturele omslag."
"Het klimaatprobleem mag niet losgekoppeld worden van het meer algemene ‘overconsumptieprobleem’ waarmee deze globe te kampen heeft."
Het besluit is nogal voluntaristisch :
"Een pijnlijk dilemma dringt zich op. Om duurzaamheid na te streven zijn politiek aanvaardbare maatregelen vanuit milieustandpunt slechts druppels op een hete plaat, maar ecologisch noodzakelijke transformaties lijken politiek ‘onhaalbaar’. Wanneer men geconfronteerd wordt met een keuze tussen een biofysische en een politieke onmogelijkheid, dan kiest men beter voor de realisatie van het politiek ‘onhaalbare’, ook al bestaan er dan geen toverformules. De sociale kosten van een vrijwillig gekozen economische reconversie verzinken immers in het niets."
Het besluit is ook nogal theoretisch. Want juist die politieke onhaalbaarheid is natuurlijk het grote probleem. Anders zouden de maatregelen -vermoed ik, hoop ik- al lang genomen zijn.
De vraag moet dus zijn : hoe maken we het politiek onhaalbare haalbaar ?
(via Kapingamarangi) ¶ 10:36 -Stuur een mailtje !
-
Enkele citaten :
"Alleen met milieuvriendelijke spitstechnologie zullen we er niet komen. [...] Daarom moeten we tegelijkertijd een lans breken voor rationeel energieverbruik en verregaande energiematiging. Dat alles vereist ook een culturele omslag."
"Het klimaatprobleem mag niet losgekoppeld worden van het meer algemene ‘overconsumptieprobleem’ waarmee deze globe te kampen heeft."
Het besluit is nogal voluntaristisch :
"Een pijnlijk dilemma dringt zich op. Om duurzaamheid na te streven zijn politiek aanvaardbare maatregelen vanuit milieustandpunt slechts druppels op een hete plaat, maar ecologisch noodzakelijke transformaties lijken politiek ‘onhaalbaar’. Wanneer men geconfronteerd wordt met een keuze tussen een biofysische en een politieke onmogelijkheid, dan kiest men beter voor de realisatie van het politiek ‘onhaalbare’, ook al bestaan er dan geen toverformules. De sociale kosten van een vrijwillig gekozen economische reconversie verzinken immers in het niets."
Het besluit is ook nogal theoretisch. Want juist die politieke onhaalbaarheid is natuurlijk het grote probleem. Anders zouden de maatregelen -vermoed ik, hoop ik- al lang genomen zijn.
De vraag moet dus zijn : hoe maken we het politiek onhaalbare haalbaar ?
(via Kapingamarangi) ¶ 10:36 -
