Lezersbrief
Aan De Standaard
Geachte,
In de Standaard van 3 maart lees ik in de rubriek "Leeswijzer" het artikel 'Sjiieten en Soennieten' (blz. 6). U schrijft dat beide strekkingen het over de grote lijnen van de Islam eens zijn. Voor zover ik de Islam ken, klopt dat niet helemaal.
De 'grote lijnen' van de Islam zijn in wezen wat de Pijlers van de Islam worden genoemd : de shahada (geloofsbelijdenis), het gebed (salat), de vasten (sawm) tijdens de maand ramadan, de zakat (de caritas) en de hadj (pelgrimstocht naar Mekka). Deze vijf pijlers worden door alle moslims aanvaard. Voor de sjiieten is er echter nog een zesde pijler, namelijk de jihad (de strijd die elke moslim voert -vooral tegen zijn eigen zwakheden- om goed te leven). Voor een soenniet heeft de jihad ook belang, maar niet van hetzelfde niveau als de vijf Pijlers.
Een tweede belangrijk verschilpunt tussen beide strekkingen ligt in de scheiding tussen kerk en staat. De oorzaak van het schisma lag inderdaad in een strijd om de macht tussen de Omayaden en Sjiieten. Op politiek niveau ging dit echter gepaard met een discussie over de macht van de kalief : heeft de wereldlijke leider zeggenschap over de inhoud van de godsdienst. (Met andere woorden, binnen de Islam had in het jaar 662 reeds een strijd plaats over de scheiding tussen kerk en staat !) Sjiieten aanvaarden geen scheiding : de godsdienstige leider is ook de wereldlijke leider (cfr. de situatie in Iran). Voor soennieten is die scheiding er wel, en daarmee raken we het derde verschilpunt aan : de structuur van de godsdienst. De soennietische islam kent namelijk geen hiërarchische structuur. Er zijn wel imams e.d., maar deze zijn eerder raadgevers en primussen inter pares dan echte religieuze leiders. Elke soennietische moslim heeft zelf de verantwoordelijkheid om de godsdienstige regels te interpreteren en toe te passen. De sjiietische islam anderzijds kent wel een hiërarchische structuur, die in wezen niet echt afwijkt van wat we kennen uit de katholieke kerk, met leiders die de godsdienstbeleving opleggen aan de moskee-gangers.
Het voorgaande is van belang voor de integratie van de Islam in onze westerse samenleving. De overgrote meerderheid van onze Vlaamse (en Westeuropese) moslims is soenniet. Door de nadruk op de individuele verantwoordelijkheid, is de soennitische Islam bij uitstek geschikt om zich te integreren in de Westeuropese waarden en normen. Mijns inziens is het dan ook zaak om zo snel mogelijk tot een volledige erkenning van de Islam te komen, zodat deze zich kan ontwikkelen tot een Europese variant.
L. Verhelst, Berchem.
¶ 18:32 -Stuur een mailtje !
-
Geachte,
In de Standaard van 3 maart lees ik in de rubriek "Leeswijzer" het artikel 'Sjiieten en Soennieten' (blz. 6). U schrijft dat beide strekkingen het over de grote lijnen van de Islam eens zijn. Voor zover ik de Islam ken, klopt dat niet helemaal.
De 'grote lijnen' van de Islam zijn in wezen wat de Pijlers van de Islam worden genoemd : de shahada (geloofsbelijdenis), het gebed (salat), de vasten (sawm) tijdens de maand ramadan, de zakat (de caritas) en de hadj (pelgrimstocht naar Mekka). Deze vijf pijlers worden door alle moslims aanvaard. Voor de sjiieten is er echter nog een zesde pijler, namelijk de jihad (de strijd die elke moslim voert -vooral tegen zijn eigen zwakheden- om goed te leven). Voor een soenniet heeft de jihad ook belang, maar niet van hetzelfde niveau als de vijf Pijlers.
Een tweede belangrijk verschilpunt tussen beide strekkingen ligt in de scheiding tussen kerk en staat. De oorzaak van het schisma lag inderdaad in een strijd om de macht tussen de Omayaden en Sjiieten. Op politiek niveau ging dit echter gepaard met een discussie over de macht van de kalief : heeft de wereldlijke leider zeggenschap over de inhoud van de godsdienst. (Met andere woorden, binnen de Islam had in het jaar 662 reeds een strijd plaats over de scheiding tussen kerk en staat !) Sjiieten aanvaarden geen scheiding : de godsdienstige leider is ook de wereldlijke leider (cfr. de situatie in Iran). Voor soennieten is die scheiding er wel, en daarmee raken we het derde verschilpunt aan : de structuur van de godsdienst. De soennietische islam kent namelijk geen hiërarchische structuur. Er zijn wel imams e.d., maar deze zijn eerder raadgevers en primussen inter pares dan echte religieuze leiders. Elke soennietische moslim heeft zelf de verantwoordelijkheid om de godsdienstige regels te interpreteren en toe te passen. De sjiietische islam anderzijds kent wel een hiërarchische structuur, die in wezen niet echt afwijkt van wat we kennen uit de katholieke kerk, met leiders die de godsdienstbeleving opleggen aan de moskee-gangers.
Het voorgaande is van belang voor de integratie van de Islam in onze westerse samenleving. De overgrote meerderheid van onze Vlaamse (en Westeuropese) moslims is soenniet. Door de nadruk op de individuele verantwoordelijkheid, is de soennitische Islam bij uitstek geschikt om zich te integreren in de Westeuropese waarden en normen. Mijns inziens is het dan ook zaak om zo snel mogelijk tot een volledige erkenning van de Islam te komen, zodat deze zich kan ontwikkelen tot een Europese variant.
L. Verhelst, Berchem.
¶ 18:32 -
